Τί είναι ο ΓΑΡΟΣ για τους αρχαίους ;
*Γάρος: Ένα περίφημο σκεύασμα, σπάνιο άρτυμα και ακριβός μεζές, ήταν ο περίφημος γάρος ή γαρίτσι κατά την Βυζαντινή εποχή. Ο γάρος ή το γάρον ή λικουάμεν ή αβδώμιον, αποτελούσε την κατ' εξοχήν σάλτσα ή περίχυμα των Βυζαντινών. Ήταν γνωστό απο την ύστερη αρχαιότητα, χρησιμοποιείται ακόμη ευρύτερα κατά τους Βυζαντινούς χρόνους.
Πρόκειται για παρασκεύασμα με βάση τα εντόσθια των ψαριών ή και ολόκληρα μικρά ψάρια (αθερίνες, λεπτές τρίγλιες) ή και μεγάλα (σκουμπριά, σαβρίδια). Αφού τα τοποθετούσαν σε σκεύος με άφθονο αλάτι, και κατα περίπτωση και ρίγανη, τα σκέπαζαν και τα άφηναν στον ήλιο για δυό, τρείς μήνες, ανακατεύοντάς τα συχνά. Το παχύρευστο υγρό που πέρνανε μετά απο το σούρωμα ήταν ο γάρος που αραιωνόταν με νερό (υδρόγαρος) κρασί (οινόγαρος) ξύδι (οξύγαρος) και λάδι (ελαιόγαρος ή γαρέλαιον). Στα βυζαντινά χρόνια υπήρχε το γαράριον ή γαρερόν, δοχείο που περιείχε τον γάρο με τον οποίο περίχυναν τα διάφορα φαγητά »
Σημερινοί απόγονοι του γάρου είναι η γνωστή σάλτσα αντζούγιας της Σικελίας
Επίσης πιο κοντά στην παρασκευή, τα συστατικά κι επομένως στη γεύση του γάρου των αρχαίων, είναι οι σάλτσες νουόκ μαμ (nuok mam) από Βιετνάμ και ναμ πλα (Nam pla) από Ταϋλάνδη.
